اَشواق : (عربی) (جمع شَوق) (در قدیم) شوق ها، آرزومندی ها.

اَطهره : (عربي ـ فارسی) (اطهر + ه (پسوند نسبت)) منسوب به اطهر، اطهر.

اِفتخار : (عربي) فخر، فخر كردن، نازش، نازيدن، سرافرازي.

اََفرا : (در گياهي) 1- درختي از تيره‌ي افراها، اسپندان، اسفندان، بوسياه؛ 2- كلمه تحسين به معني آفرين، مرحبا.

اِفراح : (عربي) (در قديم) شاد کردن.

افروز : افروختن، افروزنده.

افروزه : 1- آنچه بدان آتش گيرانند، آتش گيره؛ 2- شهاب.

افسانه : 1- سرگذشت، قصه، داستان، سرگذشت و حكايت گذشتگان؛ 2- افسون، سحر؛ 3- ترانه.

اَفسون : 1- نیرنگ، حیله، مکر؛ 2- سحرانگیزی، جاذبه؛ 3- آنچه جادوگران برزبان می رانند، سخنی که برای فریب دادن و تحت تأثیر قرار دادنِ دیگران گفته می شود؛ 4- (به مجاز) ویژگی دختری که به لحاظ زیبایی جاذبه دارد و دیگران را افسون می کند.

اَفشان : 1- افشاننده، پريشان، پراكنده، پاشان، ريزنده، آشفته و پريشان چنان كه زلف؛ 2- (در گياهي) ويژگي ريشه در گياهان تك لپه‌اي كه در آن تشخيص ريشه‌ي اصلي از ريشه‌ي فرعي ممكن نيست.